2e zondag van Advent
Lezingen: Lucas 1, 5-25 en Joh. 1, 19-28
Voorganger: ds. Dick van der Vaart
Gemeente van Christus,
Het verhaal over de aankondiging van de geboorte van Johannes staat niet op zichzelf maar is deel van een reeks aankondigingen van onmogelijke, wonderbaarlijke geboorten.
Een engel kondigde Abraham de geboorte aan van een zoon hoewel hij en zijn vrouw Sara al op hoge leeftijd waren. Sara hoorde het gesprek tussen de engel en haar man vanachter een woestijn en schoot in de lach. Ze kon niet geloven dat zij op haar hoge leeftijd nog een kind zou kunnen baren.
In het boek Samuël lezen we over Elihu die twee vrouwen had Hanna en Pennina. Pennina had kinderen en Hanna niet. Pennina minachtte Hanna hierom en sarde haar. Wanneer Hanna in de tempel haar verdriet en gekwetsheid uitstort in gebed merkt de priester Eli haar op , hoort haar verhaal en kondigt de geboorte van Samuël aan. Het bijzondere van Hanna is dat zij Eli meteen gelooft.
Ook in het boek Richteren komen we een wonderbaarlijke geboorte tegen . We lezen over een zekere Manoha en zijn vrouw die helaas niet bij name genoemd wordt. Ook zij kunnen geen kinderen krijgen. Dan verschijnt er een engel aan de vrouw van Manoah die haar de geboorte van een zoon aankondigt. De vrouw van Manoha gelooft de engel direct. Maar Manoh twijfelt . Daarom komt de engel nog een keer en gaat Manoha het ook geloven. De naam van hun zoon die geboren zal worden is Simson.
In deze reeks van verhalen staat ook het verhaal over de aankondiging van de geboorte van Johannes. Zacharias en Elisabeth waren op hoge leeftijd en hadden geen kinderen gekregen. Nu zijn ze al zo oud dat het menselijkerwijze niet meer zal gebeuren. En dan verschijnt de engel aan Zachrias en kondigt de geboorte van Johannes aan. Net zoals Sara en Manoha kan Zacharias dit niet geloven en zal hij niet kunnen spreken tot de dag van Johannes’ geboorte.
En als laatse in de reeks van wonderbaarlijke geboorten is er het verhaal over de aankondiging van de geboorte van Jezus. Een engel kondigt de geboorte aan, een onmogelijke geboorte want Maria heeft nog omgang met een man. En hoe onmogelijk ook Maria gelooft de engel. Jozef heeft er wat meer moeite mee. Hij denkt dat ze vreemd gegaan is. Er is een engel voor nodig om hem van het tegendeel te overtuigen.
Waarom al deze wonderbaarlijke, onmogelijke geboortes ? Dat is om te laten zien dat de geschiedenis en de wereld in Gods hand zijn. God maakt het menselijkerwijs onmogelijke mogelijk. Issak, Samuel, Simson, Johannes, Jezus ze worden niet op natuurlijke wijze geboren maar worden als Adam uit het niets geschapen door God Zelf. God maakt het onmogelijke mogelijk. En wij hebben het in onze tijd hard nodig om dit te geloven. Hoe groot zijn de problemen in deze wereld: oorlogen, klimaatopwarming, armoede. Menselijkerwijze gezien zijn deze problemen onoplosbaar. Maar de geboorteverhalen van laten zien dat wat bij mensen onmogelijk is mogelijk is bij God. Hij leidt de geschiedenis. Hij heeft de wereld in zijn handen. En hij zal met behulp van mensen de nieuwe wereld geboren laten worden.
In het evangelie van Johannes lazen we dat vanuit Jeruzalem priesters en Levieten naar Johannes werden gestuurd met de vraag: “ Wie bent u ? “ En antwoordt Johannes klip een klaar: “ Ik ben de messias niet. “ Voor ons is het niet meteen duidelijk waarom dit verhaal aan ons overgeleverd wordt. Wij weten immers dat niet Johannes maar Jezus de messias is. Voor ons is dat duidelijk maar dat was het niet voor de tijdgenoten van Johannes en Jezus. Jezus werd immers gedoopt door Johannes. Dan lijkt het er toch sterk op dat Johannes de leraar is en Jezus de leerling. Hoe zit dat?
Omdat van Johannes gezegd wordt dat hij in de woestijn geleefd heeft, een mantel van kameelhaar droeg, honing at en geen wijn of sterke drank dronk. Op grond hiervan vermoedt men dat Johannes deel uitgemaakt zou kunnen hebben van de gemeenschap van de Essenen. Deze Essenen leefde in afzondering in de woestijn. Ze leefden een leven van eenvoud en grote soberheid. Ze zonderden zich af van de samenleving omdat ze niet bij mensen wilden leven die niet zoals zij hun hele leven toegewijd hadden aan God. Belangrijk voor hen waren ook reinigingen met water. De combinatie van sober leven en reiniging door water maken het aannemelijk dat Johannes een tijd bij de Essenen geleefd zou kunnen hebben.
Maar Johannes wilde niet in afzondering leven maar ging de samenleving in en riep de mensen op hun leven toe te wijden aan God. De Joden vonden dit in principe een vreemde boodschap. Want zij waren geboren en getogen als Joden, als kinderen van God, Ze hielden zich zo goed mogelijk aan de geboden en hadden het gevoel religieus genoeg te zijn.
Maar Johannes maakte hun duidelijk dat hun geloof en religieuze handelingen buitenkant bleven en hen niet wezenlijk bezig hield. Ze hadden goede gewoonten maar deze raakte niet hun hart en hun ziel. Johannes die bij de Essenen zijn hart aan God toegewijd had, roept nu zijn volksgenoten op het zelfde te doen en zich te laten dopen. In de doop konden ze God dan werkelijk toelaten tot hun ziel en zo in eenheid met God gaan leven. De beweging waartoe Johannes zijn volksgenoten oproept is die van buitenkant naar binnenkant.
En Jezus zal toen Hij hierover hoorde naar Johannes zijn gaan luisteren en Hij zal hebben gezien hoe Johannes mensen doopte. En de woorden van Johannes . Die oprechte oproep aan mensen om naar binnen te keren en God werkelijk toe te laten in hun leven heeft Jezus zo aangesproken dat Hij zich ook wilde laten dopen. Zo in eenheid met God te leven als Johannes wenste , dat wenste Hij ook.
En dan loopt Jezus naar voren om zich door Johannes te laten dopen en Johannes kijkt Jezus aan en ziet het licht van God dat door Jezus ogen straalt en hij ziet Jezus liefdevolle gelaat en hij roept het uit:
“Niet ik moet u dopen, U moet mij dopen!“
Maar Jezus zegt: “Doop me nu maar! We staan voor dezelfde zaak.“ en voor Jezus is iedereen even belangrijk in het koninkrijk van God. “Ik noem jullie geen slaven. Ik noem jullie mijn vrienden,“ zei Jezus later tegen Zijn leerlingen. Maar het is wel begrijpelijk dat de vraag bij de mensen opkwam wie van de twee nu leraar of leerling was: Jezus of Johannes.
Johannes maakt dan duidelijk: “Ik ben de messias niet. Ik ben de stem die roept in de woestijn: ”Maak recht de weg van de Heer! zoals de profeet Jesaja gezegd heeft. “Johannes ziet zichzelf als een heraut. Wanneer in die dagen een koning of een keizer een reis per paard of kameel maakte dan werd er een heraut, een bode vooruitgestuurd om de weg voor de koning vrij te maken. Bewoners aan de weg werden gewaarschuwd dat de koning eraan kwam en ze werden opgeroepen om obstakels van de weg te verwijderen, gaten in te weg te vullen en ophopingen van zand te slechten, zodat de koning zo comfortabel en snel mogelijk kon reizen.
Zo ziet Johannes de doper zichzelf als een heraut die voor koning Jezus uitrijdt om de weg naar het Koninkrijk van God vrij te maken van obstakels, kuilen en zandhopen. Wat zou koning Jezus kunnen hinderen op de weg naar het Koninkrijk van God ? Het zijn de obstakels hebzucht, machtswellust en eerzucht. Het zijn de kuilen van oneerlijke verdeling van rijkdom, het zijn de zandhopen van oorlog, haat en nijd. Het is het obstakel van de roofbouw die op de aarde gepleegd wordt .
“Baan voor de Heer een weg door de woestijn,“ roept Johannes “effen in de wildernis een pad voor onze God. Laat elke vaallei verhoogd worden en elke berg en heuvel verlaagd, laat ruig land vlak worden en rotsige hellingen rustige dalen. De luister van de Heer zal zich openbaren voor het oog van al wat leeft. De heer heeft gesproken!“
Johannes roept vandaag ook ons op om de weg naar het Koninkrijk van God te effenen. Hij roept ons op om ons in te zetten voor vrede en recht en heelheid van de schepping. De problemen zijn groot. Menselijkerwijs onoplosbaar. Maar zoals we in al die onmogelijke geboorteverhalen hebben gezien. Wat bij de mens onmogelijk is is mogelijk bij God.
Amen