Schriftlezing: Marcus 4, 35-41
Meditatie van ds. Dick van der Vaart, uitgesproken door Syts Schouten-Bouma

Gemeente van Christus,

Het meer waarop het verhaal uit de Schriftlezing zich afspeelt is het meer van Gennesaret. Dit meer ligt heel diep, meer dan 200 meter onder de zeespiegel en het wordt omringd door bergen. De Arabieren noemen het meer Ajin Allah, het oog Gods. Gewoonlijk ligt het meer er rustig en stil bij. Maar deze rust en stilte zijn bedrieglijk.

Na warme dagen kunnen er plotseling valwinden op het water neerslaan. Op het niveau van de bergen is er hoge luchtdruk. Op het niveau van de waterspiegel lage luchtdruk. Vanuit de hoogte klappen de valwinden dan op het water neer.

Ze zwepen de golven op en maken het voor een boot uiterst moeilijk om te midden van de  hoog opspattende golven nog veilig thuis te komen.

Het ene moment is het wateroppervlak nog glad als een spiegel en heerst er een kalme slaperige sfeer aan boord, het volgende moment ontstaan er hoge golven en een stormwind die het schip bijna doen vergaan.

De leerlingen raken in paniek. Jezus blijft, achter in de boot, op een kussen, rustig slapen.

De rust op het meer werd plotseling verstoord. Zo werd de rust in ons land plotseling verstoord door de Corona- crisis. We gingen ons dagelijks gangetje. We keken uit naar het voorjaar. We leefden ons dagelijks leven.

Maar plotseling stak de storm van de Corona- crisis op. Plotseling worden de scholen gesloten en moeten de kinderen thuisblijven, plotseling kunnen productiebedrijven wegens gebrek aan grondstoffen niet meer draaien en moet er werktijdverkorting worden aangevraagd, plotseling kunnen we op zondag niet meer naar de kerk….. plotseling blijken we besmettelijk voor elkaar te kunnen worden.

Ook op de t.v. en in de kranten stormt het. Ieder journaal, iedere nieuwsrubriek, iedere talkshow  en bijna de hele krant wordt gewijd aan het Corona- virus en de maatschappelijke gevolgen ervan. Er is geen ontkomen aan. En het voedt de angstige zorg om de gezondheid van onze dierbaren en  onze eigen gezondheid. En het maakt ons  onrustig en nerveus.

In  een onrustige,  nerveuse stemming lezen we het verhaal van vanmorgen. En we vragen ons af of het verhaal ons zou kunnen helpen om te kalmeren en rustig te worden. Daarvoor is het nodig dat we de symboliek van het verhaal begrijpen.

De zee is in het verhaal het beeld van het menselijke bestaan dat beleefd wordt vanuit de angst. Wanneer ons leven bedreigd wordt komt het ons voor alsof we ieder ogenblik zouden kunnen wegzinken in een donkere diepte onder ons.

De storm is het beeld van de heftige angst die plotseling in ons de kop kan opsteken. De stormwind is een beeld van de emotie die de rustige waterspiegel van onze ziel opeens heftig in beroering kan  brengen.

Nu we onszelf kunnen herkennen in de symboliek van het verhaal kunnen we ons afvragen wat de betekenis is van de slapende Jezus.

Terwijl de golven tegen de boot beuken en de leerlingen het uitschreeuwen van angst omdat ze vrezen dat de boot zal vergaan, ligt Jezus rustig op een kussen op het achterdek te slapen. Wat zegt dit beeld ons?

Het zegt ons dat Jezus in het midden van de storm zijn angst tot bedaren laat komen door innerlijke rust te zoeken.

Wanneer mensen bedreigd worden door gevaar roepen zij telkens weer om hulp en vragen ze om advies wat er tegen het gevaar te doen is.

En dat is natuurlijk ook verstandig om te doen. Zo moeten ook wij de aanwijzingen opvolgen die worden gegeven door het RIVM, de minister van volksgezondheid en de huisartsen. Wanneer je overmand wordt door angst dan kun je tot rust komen door je af te vragen : “Wat kan ik doen ?”. Die praktische vraag en het antwoord daarop geven rust.

Maar in het verhaal gaat het nog om iets anders, om een diepere vraag. Het gaat om de vraag hoe om te gaan met de kwetsbaarheid en de eindigheid van ons leven. Allemaal moeten we onder ogen zien dat er een moment komt dat we zullen sterven. Hopelijk is dat moment nog ver weg. Maar het moment komt onvermijdelijk. Dit dringt niet altijd tot onze diepere lagen door. Het is dikwijls niet meer dan  een weten met het verstand. Maar het komt voor dat dit weten opeens een beseffen wordt, met heel ons wezen. En dan kan de storm van de angst als een valwind op ons leven slaan.

Het verhaal laat zien dat we dan Jezus’ voorbeeld kunnen volgen en rust kunnen zoeken in onszelf, beter gezegd: rust kunnen zoeken bij God. We kunnen inkeren in onszelf, inkeren in gebed, onze toevlucht zoeken bij Hem, onze angsten uitspreken voor Zijn aangezicht. We kunnen onze geest bevelen in Zijn hand. Dat betekent: we kunnen onszelf toevertrouwen aan Hem. Want Hij is de dragende grond van ons bestaan. Onder ons is geen donkere gapende afgrond maar een hand die ons draagt.

Wanneer we ons dat realiseren  kunnen wij tot rust komen. Opademen. Doorademen. Ons opgelucht en ruim voelen. De storm die in ons woedt en die de golven van de angst hoog op zwiept zal gaan liggen.

Amen